Links op foto met bakker Gilbert ‘Brodsky’ Goovaerts
Na vele omzwervingen, 17 adressen, successen en mislukkingen kom ik terug thuis wonen. Hotel Papa aan de ‘Machtige Rivier’ – Demer én Dijle – met zijn even ‘machtige’ valleien en de aanspoelende wereld rondom.
Jos Zuallaert was coördinator- bezieler van Langzaam Verkeer vzw. Pionier van Zone 30, leefbare doortochten, mobiliteits – en langzaam verkeerskunde. In de Balkan werkte hij daarna als adviseur verkeersbeleid voor Verenigde Naties, Europa en Vlaamse Gewest. Fietssteden in Europa was zijn laatste professionele opdracht.
‘Woeze, zeg ons waarheen?’ vroegen Lindita en ik toen wij zonder veel inspiratie de deur achter ons dicht trokken op zoek naar avontuur. Woeze keek in onze vragende ogen, ietwat ongelovig, aarzelde even en trok ons dan resoluut mee.
Ik moet u eerst vertellen hoe Woeze bij ons terecht kwam. Het was in post Coronatijd toen reisbureaus beslist hadden het roer drastisch om te gooien en hun nieuwe troefkaart uit te spelen. Zij hadden trouwens geen andere keuze meer. De vulkaan Eyjafjallajökull op IJsland was opnieuw uitgebarsten. De flanken van de Teide in Tenerife op de Canarische eilanden stonden onder zware vulkanische druk met rookwolken als voorbode voor ergers. Ook as van de Nyiragongo bij Goma in Congo bemoeilijkte elk internationaal luchtverkeer.
Reisbureaus hebben dus het geweer van schouder gewisseld en zij zijn nu korte ketenreisaanbieders geworden met lokkende namen als : “Kortweg”, “Proxy 10 (km)” en ook “Om de Hoek”.
Marie JO van het reisbureau “Liever Hier” – het bureau waar Lindita en ik binnenstapten op zoek naar een lokaal promotietje – stond ons enthousiast te woord. ‘Wij exploreren nu de lokale markt en wij hebben voor jullie een verrassend aanbod’. Marie JO draaide zich om en floot op drie vingers. Een snuit, een pels, een harige beige wolf komt zelfverzekerd, tong lichtjes uit de bek, de backoffice uitgewandeld, benieuwd naar zijn nieuwe booking.
Dit is Woeze, één van onze beste reishonden. Woeze is een kruising tussen een Golden Retriever en een Malamute sneeuwhond, onze nieuwste beste optie voor Liever Hiertoerisme. Geen betere reisgids dan Woeze; hij kent de streek waar Demer en Dijle samenvloeien als geen ander’, zo verzekerde Marie JO ons, ‘het is zijn heimat; hij is als puppy in de Hanewijk in Werchter geboren.’
‘Neem ook deze reisbrochure mee; er staan een 20-tal aanraders van bestemmingen in. Woeze kent ze allemaal en zal jullie gidsen’. Marie JO was opgelucht dat zij haar klanten kon plezieren met het nieuwste product, waarmee “Liever Hier” de trend zette voor post corona – streektoerisme. Wij tekenden een contract voor één maand
‘Woeze, zeg ons waarheen?’ Lindita en ik hadden ondertussen geleerd te vertrouwen op de keuzes van Woeze. Wat had hij ons al niet verrast met topverkenningen!
Topbestemming #1 is en blijft de samenvloeiing van de twee mythische wateren: Dijle en Demer.
De reisfolder van Liever Hier beschrijft deze plek lyrisch als volgt:
‘Waar twee rivieren samenkomen is en wordt geschiedenis geschreven. Limburg en Wallonië ontmoeten mekaar in Werchter. Waals water, Limburgs water, alles hemelwater zonder onderscheid.
Verbeeldt u hoe mensen en paarden boten voorttrokken. Vis, kolen, brandhout, alles wat te zwaar was werd vervoerd over water. Herinner u ook hoe machtig beide waters bij storm en ontij tekeer kunnen gaan .
Deze topplek is erfgoed, mélange d’eaux, een 2rivierenpark waardig.’
Ah, Woeze brengt er ons graag naartoe, maar wij prefereren andere bestemmingen uit de reisbrochure. Mag ik enkele voorbeelden geven?
Spottersplekken: bevers op de oever bij de vroegste dauw en karpers in het avondlicht van de Dijle-arm.
Machtige bedrijven: Danone met yoghurtuitvoer naar Baltische staten waar dit product schaars is. BMC: topleveranciers van warmte en koelte in elk klimaat. Borginsole: fabrikant van footloose voetzolen. Dé leverancier van bakjestroost- in coronatijd, Java (Java Jive, Inkspots, 1940 / https://www.youtube.com/watch?v=iP6IUqrFHjw ) en de kleine spelers zoals Bowline, acrobatische boomkappers (https://www.bowline-boomzorg.be/) en de bakkerij op hout van Brodsky.
Nostalgische bestemmingen: Sint Job in Wezemaal, bedevaartsoord ter vrijwaring van zweren en puisten. De afspanning ‘De Kantien’ (nu rotonde) waar Beatrijs een liederlijk leven leidde vóór ze toetrad tot de abdij (nu Montfortcollege).
Geo-archeologische sites: de ijzerzandsteenwinning in Wezemaal en de vroegmiddeleeuwse bakkerij aan de vistrap (nu speelpleintje), het artefact de Stenenmuur en zijn wijngaarden.
Romantische oorden: de Wingebank, vistrap, flanken van de Wijngaardberg en het festivalpark voor urenlange muzikale flash backs.
Natuur, waterwild, brulgeweld, beverdam en exotische parkieten: De Gevel (let op voor de buizerd in de lente!)
Historische evocaties: van dorpscafés over bankendorp naar appartementenblok.
Plus nog 30 bladzijden méér reisadvies, alles opgeslagen in het geheugen van Woeze.
Toch was er één bestemming (Spoorwegstraat te Rotselaar) die onze aandacht trok onder het hoofdstuk ‘verkenning van calamiteiten en andere spijtige gebeurtenissen’ zoals WO 1, WO2, overstromingen en gaslekken. Zo lazen we:
“Internationale verbondenheid straalt deze plek uit en de volhardende bezoeker wordt verrast door een mix van vergetelheid, bescheidenheid en het vuur van “Avanti popolo, bandiera rossa”, het socialistische strijdlied”.
Woeze leidde ons die ochtend naar deze bijzondere plek.
Lees de welluidende namen van de acht ongelukkige Italiaanse zielen. Ze kwamen uit Genk en werkten aan de Distrigasleiding.
Het ongeval gebeurde op 7 juni 1972 – het is 7 juni 2021 als ik dit verhaal schrijf – volgend jaar 50 jaar geleden -. De arbeiders staken met een Mercedesbusje de onbewaakte spoorweg over. “Misschien wel afgeleid, verstrooid wellicht, terwijl ze aan het luisteren waren naar het verslag van een bergrit in de Giro d’Italia, een koers gewonnen door Eddy Merckx. Il fato, il destino.” (Jan Hertoghs *)
s’ Namiddags belt Marie – JO van Liever Hier ons.
‘Mijnheer, morgen verloopt uw boeking!’
‘Is de maand al voorbij?’ vraag ik verbaasd. ‘Kunnen we Woeze nog boeken voor een week of zo?’
‘Mijnheer, u kan niet meer verlengen, onmogelijk. Volgens contract kunnen onze reishonden nooit langer geboekt worden dan één maand. Reishonden zijn geen geleidehonden. Zij mogen niet te familiaal worden. Woeze wordt morgen vóór 12 uur verwacht op ons kantoor.’
Aandringen is uitgesloten; onze vriend des huizes zijn we kwijt. Finito, alsof een vakantie onder vrienden voorbij is.
‘Bovendien, meneer, moet Woeze in opleiding. Liever Hier heeft een nieuw programma voor hem. Zeg maar een update Demer en Dijle 2.1. met wel 30 méér verrassende bestemmingen. Ons reisprogramma + Hond is een gigantisch succes. Reishonden te weinig en onze wachtlijst aan klanten is lang!’ Marie – JO klinkt ondernemender dan ooit.
Ik vraag haar of Liever Hier ook citytrips met hond aanbiedt? Diest – Zichem – Scherpenheuvel bijvoorbeeld.
‘Zulk programma komt er aan. Onze staf heeft dit pakket in voorbereiding en de reishond is ter plekke in opleiding. Tegen volgend toeristisch seizoen hebben we ook dat aanbod in de markt gezet.’
Ik leg bedroefd de telefoon neer. Lindita en ik kijken in de ogen van Woeze. Slik, shit nog één nacht; 20 uur scheiden ons van ons afscheid.
‘Kom Woeze, breng ons nog één keer naar de Machtige Rivier.’
Het verhaal is ook een eerbetoon aan “Woeze”, de goedhartige, trouwe en mooie hond Dali die op 18.06.2021 is overleden en de Machtige Rivier is overgestoken.
Artikel over ongeval met Italiaanse arbeiders op onbewaakte spoorwegovergang in Rotselaar, 1972
Vlaamse Verhalen 