Toen kreeg Yussuf dit briefje van zijn vriend Malouf uit zijn geboorteland:
Dikke vriend Yussuf,
.Ik ben nu 14 jaar en de school in het dorp is terug open. We hebben schoolboeken gekregen en de leraar leert ons schrijven en rekenen.
Schrijf me een brief!
Malouf
Yussuf was 18 jaar toen hij in ons land zijn vlucht afbrak. Bij bakker Brodsky werkt hij als leerjongen. Hij bakt er mee tarwe-, haverzemelen-, spelt- en roggebrood, kramiek, pistolet en appelbol. De bakkerstaal heeft Yussuf na anderhalf jaar onder de knie; de dorpstaal ligt hem moeilijker in de mond. Het dorp leert hij kennen omdat Brodsky hem verhalen vertelt van vroeger en nu en omdat klanten wel eens wat durven te vragen aan Yussuf. En wat nog belangrijker is: bakker Brodsky luistert ook naar Yussufs verhaal.
Zijn dikke vriend Malouf had dan toch leren schrijven. Yussuf vond Malouf’s brief mooi. Ik moet hem ook een even mooie brief kunnen terug schrijven, zo dacht Yussuf die nog nooit een brief had geschreven. Maar wie kan mij helpen? Brodsky, ja, maar aan mijn baas vraag ik het liever niet. Ik vraag het aan één van de vriendelijke dames.
En zo gebeurde het dat Yussuf een briefje onder de deur van buurvrouw Lindita durfde te schuiven:
Dikke vrouw Lindita,
Ik ben nu 20 jaar en mijn vriend Malouf vraagt mij te hem schrijven.
Wild u mij leren beter schrijven brief?
Ik weet u koopt brood bij meester Brodsky en wonen wij in hetzelfde straat.
U taal spreek ik al goed maar ik schrijf domme fauten.
Yussuf
Nu moet ik dit verhaal toch even onderbreken en u, lezer, een vraag stellen. Hoe zou u reageren als u een brief, e-mail of tweet zou krijgen met als aanspreking ‘Dikke vrouw of dikke man … [vul hier jouw naam in].’ Zou u glimlachen of kwaad worden? Wees eerlijk: zou u ‘Dikke … [vul hier jouw naam in]’ niet ongemanierd, ja onbeschoft vinden? Of denk je: ah, die Yussuf, hij is onze taal nog niet machtig en hij bedoelt het goed.
Hoe denkt u dat Lindita reageert op haar aanspreking?
Zij las het briefje, herlas het en … lachte. Lindita besloot de gevestigde regels van de briefschrijverij te volgen.
Op woensdag 5 september om 10.16 uur stak de postbode op haar brommertje de brief van Lindita bij Yussuf in de bus.
Dikke vriend
Hallo Yussuf
Ik ben nu 59 jaar en het is lang geleden dat ik nog een briefje onder mijn deur heb gevonden. Dat is bijzonder vriendelijk.
Ik wil u helpen om een mooie brief zonder fouten te schrijven aan uw andere dikke vriend Malouf.
Ik nodig u ook uit op de koffie mét heerlijke kramiek van meester Brodsky door u wellicht gekneed.
Lindita
Ps 1: U kan “u en uw” in deze brief ook vervangen door “jou, jouw en je”.
Ps 2: Hieronder uw eerdere brief vrij gecorrigeerd:
Dag lieve buurvrouw Lindita,
Ik ben nu 20 jaar jong en mijn dikke vriend Malouf in mijn geboorteland heeft mij een mooie brief geschreven. Hij is fier dat hij terug naar school gaat en hij leert er schrijven en rekenen. Hij vraagt mij zijn brief te beantwoorden.
Zou u zo vriendelijk willen zijn om mij te leren hoe ik een brief moet schrijven?
Ik weet dat u bij meester Brodsky kramiek komt kopen. Wij zijn buren; wij wonen in dezelfde straat.
Mijn Vlaams is al “vrie goe” maar ik schrijf nog stomme fouten.
Yussuf Vrij gecorrigeerd door Lindita
Op vrijdag 7 september 10.07 uur stak dezelfde postbode op haar brommertje de brief van Lindita in de bus bij Yussuf. Yussuf was er niet meer.
Op donderdag 6 september 10.19 uur had Yussuf een andere brief gekregen – een uitwijzingsbevel uit Brussel -.
HOTEL PAPA aan de machtige rivier
Vlaamse Verhalen 