Asperges in geklaarde boter met gestampte gekookte eitjes, zout, nootmuskaat, peper uiteraard én krulpeterselie ingeplet.’ Deze lekkere conversatie beluisterde ik ongewild terwijl ik in het gangpad aan het rek met Italiaanse pastasauzen van Jamie Oliver stond te twijfelen tussen arrabiatta en puttanesca. Ik zette een stapje dichterbij en merkte dat het gesprek tussen de twee dames in woeliger kookwater terecht kwam, zelfs overkookte. ‘Godbetert, hier asperges kopen? Ingevoerd uit Peru zeker, waar ze niet eens asperges lusten? * Neen, dank u, geef mij de korte keten, streekproducten!’
Simona Bioviva, één van de twee dames, sliep drie nachten slecht. Zij besloot het dispuut in de kiem te smoren op de vergadering van haar lokale biomarkt. ‘Onze biomissie getrouw moeten we voortaan méér gezonde streekproducten promoten, zo opende zij haar betoog, bijvoorbeeld de asperge, ooit het koninginnenstuk van onze Werchterse zandgrond, nu zeldzaam.’
Bakker Brodsky somde vervolgens op welke standhouders op de biomarkt producten van de lange keten durfden aan te bieden: kaas uit het verre Limburg, versgroenten uit Wallonia, ecohemdjes van Roemenia, olijfolie extra vierge uit de laars van Italia, fairtrade van coöperatieve telers uit vreemde landen, Franse biowijn, quinoa uit de hoogten van de Andes, – misschien zelfs uit Peru – . ‘Enfin, we verwaarlozen de lokale producent.’ Zo luidde de conclusie unaniem. ‘Zal ik eens biocompost proberen? opperde tuinier Mulch nog schuchter, ik maak er een propere stand van!’
‘Beste mevrouw Simona, zei ik toen ik haar later onder vier ogen kon treffen in het fruitig gangpad bij de mango’s, bananen en appelsienen, avocado’s, passievruchten, Nieuw-Zeelandse kiwi’s, Gala en Jazz appelen, ik zal jou uit de nood helpen. Hou plek vrij op jouw biomarkt voor nieuwe lokale standhouders.’
Het is de eerste vrijdag van de maand, vaste dag voor de biomarkt. Alle standhouders doen hun ding, tafels en bakken aanslepen, puffen, uitstallen, praatje maken, biowijntje voorproeven, T-shirtje recht trekken, de gebruikelijke dingen. Bakker Brodsky helpt tuinier Mulch met het aanslepen van 3 kuub biocompost en 1 kuub mulch in propere zakken. Ik hou zelf 7 meter standruimte vrij voor de beloofde nieuwkomers.
Een grote marktkraamwagen komt de smalle straat binnen gereden en parkeert vóór de poort van de biomarkt. De chauffeur stapt uit en klapt de luiken open. Bling bling jonge mensen springen uit de laadruimte en lopen de eerste bezoekers van de markt lachend tegemoet. In katoenen tassen verdelen zij – vrijuit te kiezen – volle, halfvolle, magere, smeuige, lokale Griekse, Turkse, Bulgaarse activia of vitalinea potjes die voorzien zijn van een rijk gevariëerd assortiment aan citroen, perzik, kokos, pistache, kiwi, bosbes, vijg, appelsien,framboos, karamel, exotic fruitmix, 5notenmix, 7granenmix. ‘Mevrouw Bioviva, Danone is veruit het sterkste streekbedrijf in Rotselaar. Onze missie is lokaal gezonde producten aanbieden overal waar men onze yoghurt zou kunnen lusten. Alles mét respect voor planeet en mens én in duurzame verstandhouding met gecertificeerde melkveeboeren uit eigen streek.’
‘Een coöperatieve non profit zuivelfactorij? vraagt Simona Bioviva nog. De praatjesmaker heeft zich al omgedraaid en wenkt een tweede marktwagen het straatje in.
‘Ons product is het zwartste drankje dat er op de markt te krijgen is, ginds geteeld en geoogst, maar hier gebrand en verpakt, zéér sterk streekbedrijf in Rotselaar. Wij verdelen een fruitig, krachtig of mild gamma aan bonen en gruis uit Guatemala,Papua, Nieuw Guinea, India, Congo Kivu, Peru, Brazil Santos, Nicaragua of in een mix, een fractie hiervan mét Fair Trade certificaat. Ons product beschimmelt niet, wat niet kan gezegd worden van het product van mijn Danone collega hier. Mevrouw Bioviva, onze missie is vertroosting aanbieden aan de mens en … euh aan de planeet.’ Zijn zwarte medewerkster deelt ondertussen proevertjes JAVA koffie rond en verwijst de ware liefhebber naar de uitgeklapte toog waar voor 3 euro onder meer de Papua Nieuw Guinea milde of sterke mix mét koekje wordt aangeboden.
‘Ook een coöperatieve non profit familiefactorij, zeker?’
Simona is woest.’Joozéffff, vent toch, ik haat u, agro – industrieel eerste klas !!!’ Ik glimlach … groen.
Volk, steeds meer volk komt toe. De zaal is te klein. Die vrijdag zijn alle standhouders uitverkocht, behalve de compoststand.
Sinds die dag is de biomarkt in handen van Danone Management en wordt er JAVA koffie geserveerd én – in het seizoen – asperges à la Flamande.
————————————————————————————————–
Vlaamse Verhalen 